“Een leven lang fouten maken, is beter dan een leven lang niks doen.”
“Mijn moeder heeft tijdens haar zwangerschap van mij zwangerschapsvergiftiging opgelopen. Daarom ben ik een maand te vroeg ter wereld gebracht door middel van een spoedkeizersnede. Een paar maanden na mijn geboorte kregen mijn ouders door dat er iets niet klopte met mij. Ik reageerde niet zoals andere baby’s van mijn leeftijd zouden reageren.
Na onderzoek werd vastgesteld dat ik slechthorend was en dat ik zeer waarschijnlijk niet zou kunnen praten. Ook zou ik geen regulier onderwijs kunnen volgen. Inmiddels heb ik het ongelijk van de artsen kunnen bewijzen: ik heb normaal leren lezen en schrijven en ik kan ‘gewoon’ praten. Sterker nog: veel mensen geven aan dat ze niet aan mij horen dat ik slechthorend ben.
Ook heb ik een hbo-opleiding aan een reguliere onderwijsinstelling afgerond. Ik moest veel in projectgroepen werken en daarbij gaf ik altijd duidelijk aan wat mijn beperkingen waren. Dit werkte erg prettig. Ik heb sterke vriendschappen overgehouden aan deze periode, waaronder die met andere slechthorenden. Ook heb ik mijn huidige, eveneens slechthorende, vriendin in deze periode ontmoet.
Het vinden van werk viel niet mee. Ik denk dat er toch vooroordelen zijn over mensen met een beperking. Uiteindelijk ben ik 2,5 jaar werkzoekende geweest, voordat ik via Ctalents binnen 3 maanden een baan vond bij een bank. Soms heb je nu eenmaal een beetje hulp nodig…
Ondanks de hulpmiddelen die ik gebruik op mijn werk, moet ik goed opletten tijdens groepsgesprekken en er ook voor zorgen dat mensen niet door elkaar praten. Het is voor zowel mijzelf als mijn collega’s een leerproces, maar gelukkig wel een proces dat op een humoristische manier verloopt. Dit zorgt voor een leuke sfeer op het werk.
Ik krijg eigenlijk zelden vervelende reacties van anderen. Het komt weleens voor dat mensen denken dat ik misbruik maak van mijn slechthorendheid door te doen alsof ik niks hoor. Ook duurt het soms even voor ik reageer, omdat ik een aantal seconden nodig heb om de zin te verwerken.
Ook op het werk kan ik op niks anders dan begrip rekenen. Voordat ik aan de slag ging, nodigden we mijn collega’s uit voor een kennismaking bij CtheCity (Amsterdam in het donker). Toen ze mij tegenkwamen in het donker, begrepen ze dat ik hen zonder hen te zien vaak niet kan verstaan in een lawaaierige omgeving.
Helaas is er op de afdeling waar ik werk op bepaalde dagen veel omgevingslawaai. Het valt mijn collega’s nog mee hoeveel ik dan nog hoor/versta, maar ik ben op deze dagen wel sneller moe dan op andere dagen. Ik probeer mijn vermoeidheid dan thuis te counteren met ontspanning. Ik ga bijvoorbeeld even een uurtje slapen, een avondje gamen met vrienden of samen met mijn vriendin op de bank of ergens naartoe. In het weekend voel ik mij minder vermoeid dan doordeweeks.”