Sencity festival

Hét belevingsfestival voor doven & slechthorenden.

De meeste mensen in de DSH community zullen dit verhaal wel herkennen: je gaat naar een festival of optreden van een band, maar je merkt dat je je er niet helemaal thuis voelt. Je hoort de muziek minder goed, verstaat de lyrics niet of je heb t gevoel dat je iets mist. Klinkt vrij herkenbaar, toch? De meeste festivals zijn helaas niet toegankelijk (genoeg) voor doven en slechthorenden. Al zijn we wel hard op weg, want we  zien steeds vaker dat festivals meer bereid zijn om toegankelijker te worden. Gelukkig is er een geweldig festival genaamd “Sencity”, die al 20 jaar weet hoe je een festival op de juiste manier toegankelijk maakt.

Sencity is een festival dat toegankelijk gemaakt is voor doven en slechthorenden. Dit gaat door middel van het gebruik van gebarentaal, schrijftolken, signdancers en trilvloeren, maar ook door middel van zintuigprikkelingen. De zintuigen worden op passende manieren geprikkeld. Denk aan geuren die door de ruimte verspreid worden, verschillende hand-outs waardoor je tast geprikkeld wordt, het proeven van de interpretatie van de muziek en het zien van coole visuals die geprojecteerd worden. Hierdoor wordt de muziek ondersteund. Naast de goede muziek is het zoveel meer te zien en te doen op Sencity. Zo zijn er ook talkshows, comedyshows kleine workshops en genoeg andere leuke dingen.

Deze 20ste jubileum editie van Sencity stond in het teken van “durf te falen”. Er waren verschillende workshops over deze onderwerpen, en ook op de dansvloer was het thema terug te vinden.  Het idee erachter was, dat als je durft te falen, je juist meer uit jezelf kan halen. Zo werd er bij binnenkomst gevraagd of je een opdracht uit de grabbelton durfde te pakken. Dit waren opdrachten waarbij je mogelijk kon falen. Zodoende waren er opdrachtjes zoals, “ga met een tolk op de foto”, “maak een groepsfoto met 5 onbekende mensen” of “vind iemand waarmee zijn of haar naam met de letter C begint”.  Je mocht helaas niet valsspelen anders kreeg je geen beloning.

De optredens

Er waren veel artiesten die optraden tijdens Sencity. De hoogtepunten waren toch wel de podiumbeestaward winnaar “Kings Cross”, Kuzko, Signmark en de Koningin van de Nederlandse popmuziek, Merol, met nummers zoals: “Lekker met de meiden” en “Hou je bek en bef me”. Hierbij waren de artiesten erg betrokken met het publiek. De artiesten deden hun best om zo interactief mogelijk een toegankelijke voorstelling neer te zetten, door middel van gebaren, tolken en interactie met de signdancers.

Mijn eerste ervaring

Sinds ik actief ben in de DSH community hoor ik al veel goede verhalen over Sencity. Echter was ik nooit gegaan, want ik dacht dat het helemaal niks voor mij zou zijn. Bovendien was ik nog nooit echt uitgegaan dus leek het mij nog niet geschikt. Maar niets bleek minder waar, ik vond het juist heel leuk en de avond vloog voorbij. Ik heb genoten van de goede muziek, heb een beetje gedanst, veel nieuwe mensen gesproken en oude bekenden gezien.

Het overtrof mijn verwachtingen. Ik had het een beetje onderschat maar het was echt te gek. Bij binnenkomst werden je zintuigen gelijk al geprikkeld en dan was je nog niet eens in de Pandorazaal waar alle muziek en vreugde was.

Het publiek Niet alleen doven en slechthorenden komen hier op af. Ook zijn er veel mensen aanwezig die betrokken zijn met de doelgroep. Denk aan: coda, ouders van DSH-kinderen en studenten die een opleiding in deze wereld doen. Of gewoon simpelweg mensen die geïnteresseerd zijn in onze wereld en die graag meer willen leren. Iedereen die hier rondliep deed heel erg zijn best om te communiceren. Of je nou gebaarvaardig bent of niet, iedereen nam de moeite voor elkaar.

Kort samengevat was het een hele geslaagde avond en zeker voor herhaling vatbaar. Ben je nieuwsgierig geworden? Dan verwijs ik je door naar de website van Sencity, of ga in gesprek met onze leden over Sencity!

“De foto’s zijn gemaakt door Jessie Kamp en Maren van der Burght. Deze mogen niet zomaar gedeeld worden zonder uitzonderlijke toestemming van beide fotografen”

Geschreven door Jelle Raatjes