Schaamte
Eén van de eerste dingen die ik hoorde, toen ik mijn allereerste gehoortestafspraak had, was: ‘’Gelukkig heb je lang haar, dan kun je de gehoorapparaten verbergen.’’ Over deze zin heb ik nog vaak (en lang) nagedacht, want, hoezo? Waarom moet ik ze verbergen?
Dit onderwerp is vaak besproken binnen de SH-jong Whatsappgroep en het leek mij daarom een geschikt onderwerp om een blog aan te wijden. Sommige confrontaties met - zoals ik ze noem- ‘De Onwetenden’, zijn grappig, andere zijn bijna treurig. Maar altijd eindigen zij met een gevoel van opstandigheid, bij mij. Herkenbaar?
Telescoop
In het begin had ik dan ook de drang om ze te verbergen: voor mijn gevoel stond er een telescoop op mijn oren gericht en zag men NIKS anders dan die apparaten. Mijn gezicht was veranderd: je kon niet om de apparaten heen. Even ter verduidelijking: ik had van die kleine pluutjes en een minuscule kleine oorhanger. Absoluut niet zichtbaar, dus ik voldeed aan de norm om het allemaal zo onzichtbaar mogelijk te houden. Dat is tenslotte wat er tegenwoordig steeds meer en vaker wordt getoond in reclames en wat de fabrikanten maken. Een gehoorapparaat draagt het stigma ‘JE WORDT OUD!’ en tja, dat is wat mensen niet willen. Wat ik persoonlijk nogal gekkig vind, want ouder worden is het grootste compliment dat het leven je kan geven 😉.
Telescoop, zaklamp en beamer
Vanwege mijn kleine gehoorgangen werkten de pluutjes niet goed (ze bleven er maar uit vallen, mega irritant), dus ik liet gehoorstukjes aanmeten. Een stap groter; de telescoop werd nu vergezeld met een zaklamp én een beamer. Natuurlijk koos ik voor
safe en waren de gehoorstukjes doorzichtig. Daarbij, ik had mijn lange haar toch nog steeds om ze te verbergen? Na een proefperiode werd besloten dat ik grotere gehoorapparaten nodig had, die beter aansloten bij mijn behoeften. Ik hoef denk ik niet een nóg grotere metafoor te bedenken? Nog steeds werd mijn haar ingezet als verstopplek.
Schamen
Nu, een aantal jaar, gehoorstukjes en ervaring later kom ik tot de conclusie dat niet ík diegene ben die mij moet schamen, maar dat het de maatschappij is die een gevoel van schaamte moet ervaren. Gehoorapparaten en slechthorendheid worden gezien als gebreken, als aftakeling en als zwakte; wellicht gestimuleerd en in stand gehouden door fabrikanten en onwetendheid. De keerzijde, zoals de soepele aanpassing op communicatief gebied, wordt niet besproken. Wellicht wordt het tijd dat dáár meer over naar buiten komt.
En mijn haar? Dat heb ik nooit als verstopplek kunnen gebruiken: de ritseling van het haar kan ik tot op de dag van vandaag niet verdragen. En mijn doorzichtige gehoorstukjes hebben plaatsgemaakt voor neonblauw én neonroze mét glittertjes. Schaamte? Dat is nergens voor nodig.
